Wereldreis met kinderen   

 

Home  Wie?   Blog   Foto’s  Filmpjes  Eerdere reizen    Contact

 

 

 

Nepal

 

 

18 juni

 

Beste mensen,

Een kort bericht uit Kathmandu waar we gisteren zijn aangekomen. Eergistermorgen zijn we vanuit Varanasi per bus richting Nepal gegaan. Een ellendige rit in een rammelende roestbak die bovendien zo lek als een mandje bleek te zijn toen het ging regenen, en dat over wegen vol gaten richting de Nepalese grens. In het hotel in Sonauli, net over de grens in Nepal waren we werkelijk in de aap gelogeerd met een oneetbare maaltijd en allerlei ongedierte. De volgende dag zijn we in een minibus naar Kathmandu gegaan. Dit was wel een aardige rit door een bergachtig landschap en met een chauffeur die graag wilde laten zien hoe goed hij kon rijden. Hier en daar was de weg compleet verdwenen door aardverschuivingen en reden we soms pal langs vreeswekkende afgronden. We hebben slechts 5 of 6 ongelukken gezien. Het valt meteen op dat Nepal veel groener maar vooral veel schoner is dan India. Waar de Indiërs er een grote troep van maken, hebben de Nepali de neiging om de zaak een beetje schoon te houden.

We zitten nu in het beroemde Kathmandu Guesthouse in de wijk Thamel. Dat is een toeristengetto, vergelijkbaar met Khaosan Road in Bangkok, waar ik (Michiel) twee jaar geleden was. Het is hier levendig en gezellig en alles is hier te krijgen of te regelen, en dat is na een maand India best wel even prettig. Gisterenavond hebben we derhalve gezellig in een Italiaans restaurant gegeten en straks gaan we wellicht naar een steakhouse. We zijn vanmiddag de beroemde Swayambunath tempel bezocht, ook wel de Monkey Temple genoemd omdat er allerlei hebberige apen rondlopen. Op de stoepa zijn de ogen van Boeddha geschilderd, maar er is geen mond, want Boeddha, die alles ziet en alles weet, spreekt nooit. Tevens was er een luidruchtige boeddhistische ceremonie die we hebben kunnen bekijken.

We hebben besloten om twee dagen te gaan wildwater raften. Dat lijkt ons ontzettend leuk en dat is nu heel spectaculair, want de waterstromen beginnen aan te zwellen. Volgende week gaan we voor 7 dagen naar Tibet. Vanavond gaan we een diapresentatie bekijken en de trips boeken.

 

Oftewel; wordt vervolgd!

 

 

20 juni

 

Zaterdag is in Nepal een ongeluksdag. De godin Kali is bloeddorstig van aard, en om deze te lessen en ook om te voorkomen dat de zaterdag noodlottig verloopt gaat men op zaterdag in groten getale naar Dakshin Kali. Dat is een dorpje ongeveer een uur rijden vanuit Kathmandu. Als men naar Dakshin Kali gaat doet men er maar beter aan om een kip of een jonge bok mee te nemen. Zodoende staan er 's morgens vroeg al honderden, zoniet duizenden mensen in een lange rij die zich over trappen uitstrekt richting een heilige plek met tempel beneden aan de rivier. De kippen kakelen dat het een lieve lust is en ook de bokken mekkeren er vrolijk op los, onwetend van het akelige lot dat ze zal treffen wanneer ze beneden in de tempel aankomen. Een kleine gift aan een man met een groot mes is voldoende om de kippen met een haal, en de bokken met twee halen de kop te doen afhakken. Kali is dan weer tevreden, en pragmatisch als men hier is heeft men ter plekke een slagerij ingericht waar de beesten voor consumptie verwerkt worden en vervolgens mee naar huis worden genomen.

Kathmandu is een bijzonder prettige stad. Het is voor een paar dagen fijn om in Thamel te verkeren, met al zijn winkeltjes en restaurants. Ook wemelt het van de tourbureaus die trips aanbieden. Overal kun je voor een habbekrats kleding van "The North Face" vinden; zonder enige twijfel namaak, maar er zitten spullen van uitstekende kwaliteit tussen. Aangezien wij nog heel erg hoog de bergen ingaan zullen we wat gaan aanschaffen. Ook kun je overal houtsnijwerk en Nepalese maskers vinden, en met de hand geschilderde Thangka's en Mandala's die erg mooi zijn. Durbar Square is het monumentale centrum van de stad met een verscheidenheid aan tempels paleizen en beelden. In het paleis van Newari woont een meisje dat een godin is tot zij gaat bloeden, hetzij door een verwonding, hetzij door menstruatie. Dan is zij weer godin af en zal zij de rest van haar leven zonder man slijten want het hardnekkige bijgeloof gaat dat de echtgenoot enkele maanden na het huwelijk zal sterven, en dat risico loopt men hier blijkbaar liever niet.

Het is prettig rondkuieren rond Durbar Square, mede omdat het de laatste dagen heerlijk weer is. Er valt af en toe wat regen als aankondiging van de naderende monsoon, maar voor het overige is het een graad of 26 met een zonnetje en wat wind.

Er bestaat een stripboek, genaamd:"Kuifje in Tibet". In feite speelt dit verhaal zich niet in Tibet af, maar in Nepal. Als je door het stripverhaal bladert dan kom je op een bepaald moment de beroemde stoepa met de ogen van Boeddha tegen; de Swayambunath. Deze bevindt zich in Kathmandu, en beslist niet in Tibet. En zo is er weer een misvatting de wereld uitgeholpen.

In de stad Bhaktapur, 20 km buiten Kathmandu, zijn scènes opgenomen van Bertolucci's film "Little Buddha". Dat was niet voor niets, want de Koningsstad uit de Kathmandu vallei is wonderwel middeleeuws geconserveerd, mede dankzij de toegangsprijs die buitenlanders moeten betalen om de stad in te mogen. Dat geld zou dan besteed worden aan onderhoud en restauratie van de stad. Of dat allemaal wel zo is valt niet te controleren, maar een feit is dat Bhaktapur een ongelofelijk mooi stadje is en het is een groot genoegen om er een middag rond te dwalen en de prachtige gebouwen, de Anton Pieck-achtige straatjes en de kleurrijke bewoners, die zich trouwens niet erg druk lijken te maken, te aanschouwen. Overal zitten kleurrijke oude mannetjes te suffen, spelen er kindertjes, lopen er kippen, eenden, geiten en honden rond en tiert de nijverheid welig, zij het in een laag tempo. Er is vrijwel geen gemotoriseerd verkeer. Het is naar onze mening een absolute aanrader om deze bijzondere plek te bezoeken.

Wij hebben inmiddels een tweedaagse rafting-tour geboekt. Overmorgen vertrekken we richting de Tibetaanse grens, om op de rivier Bhote Koshi te gaan wildwaterraften. Het is een van de steilste en moeilijkste rafting-rivieren van Nepal, moeilijkheidsklasse 3 tot 5. Voor de liefhebber een beschrijving van klasse 5: dat doe ik bij nader inzien toch maar niet, want men mocht eens ongerust worden. Er bestaat ook klasse 6: "Schier onmogelijk, kan misschien (maar niet waarschijnlijk) worden bevaren door een team deskundigen. Zelfs onder ideale omstandigheden levensgevaarlijk". Kortom, beste lezer, maakt u zich geen zorgen!

In het geval we het wildwaterraften zonder al te ernstig letsel overleven vertrekken wij aanstaande zaterdag voor een 8-daagse tour naar Tibet, het Dak van de Wereld. De autonome provincie Tibet is nu officieel onderdeel van de Volksrepubliek China, nadat in 1959 de Chinezen Tibet bezet hebben en als beesten gepoogd hebben de Tibetaanse cultuur te vernietigen. Meer dan een miljoen Tibetanen zijn vermoord en er zijn slecht enkele van de 5000 kloosters bewaard gebleven (kijk eens naar de film:"Seven years in Tibet"). Toch moet Tibet nog steeds een buitengewone plek zijn, die slecht door betrekkelijk weinig buitenlanders bezocht wordt. het is een tocht van 5 dagen dwars door de Himalaya over passen van meer dan 5000 meter hoogte. Als het weer meezit zien we de Everest. We komen dan aan in Lhasa; de hoofdstad van Tibet en de plek waar het wereldberoemde Potala zich bevindt, de vroegere verblijfplaats van de Dalai Lama die nu in ballingschap leeft in McLeod Ganj, in noord-India. In Lhasa hebben we twee volle dagen te besteden waarna we terugvliegen naar Kathmandu.

Morgen doen we alles op ons gemak. We willen Patan, de derde koningsstad van de Kathmandu-vallei nog bezoeken, en morgen gaan we beslissen of we na terugkomst uit Tibet nog naar het westen van Nepal richting Pokhara gaan. Dit is het gebied van de Annapurna en uitvalsbasis voor trekkings. Omdat mijn (Michiel) knie een trekking niet toelaat zouden we daar wat kunnen wandelen en mountainbiken. De monsoon komt er echter aan en om daar nu in de regen te zitten vinden we weinig aantrekkelijk. Misschien besluiten we derhalve wel om na Tibet door te vliegen naar Bangkok en onze reis voort te zetten in Zuidoost Azië.

 

25 juni

 

Patan is de tweede grote stad in de Kathmandu vallei. Het was ooit één van de drie koninkrijken in de vallei, naast Kathmandu en Bhaktapur. De Koning was destijds namelijk zo aardig om zijn land te verdelen en aan al zijn zonen een eigen stad te geven. Zij gingen vervolgens onderling de strijd aan. Ze wilden elkaar niet alleen in macht maar ook op het kunst vlak aftroeven. Dus werd er in Kathmandu een tempel voor Shiva gebouwd, dan moest die in Patan nog groter en mooier worden. Het gevolg is dat de pleinen rond de paleizen in de drie steden prachtig en enorm zijn. Patan heeft wat aantal tempels betreft gewonnen. Eerlijk gezegd lijken de tempels in grote lijnen vaak erg veel op elkaar. De details zijn dan ook het leukste om naar te kijken, zoals het houtsnijwerk. De balken in de Jagannarayan tempel zitten vol erotische voorstellingen terwijl in de Hari Shankar tempel de meest vreselijke marteltaferelen worden getoond. De eerste worden tegenwoordig gebruikt als hulp bij de seksuele voorlichting, de laatste hopelijk niet. 's Avonds natuurlijk goed gegeten ter voorbereiding op het raften. Voor wie deze kant op reist, de pizza's bij Fire & Ice zijn heerlijk!!

 

De trip naar de Bothe Koshi begon vroeg omdat we eerst nog 3 uur moesten rijden om de rivier te bereiken. Op zich was dat niet zo erg want de valleien zijn nu prachtig groen en er wordt overal druk op de duizenden terrassen gewerkt om de rijst te planten door vrouwen in kleurrijke gewaden. Dus we hadden genoeg om naar te kijken. We zaten in de boot samen met drie Noren, een Canadees en "Maximo", de guide. "Summer" en "Ganesh" zaten in de safety kajaks voor het geval er iemand uit de raft zou vliegen. Na de uitleg over het raften, met erg veel aandacht voor hoe iemand weer in de raft te krijgen, eindelijk op pad. Het was gelijk raak en mocht er enige twijfel geweest zijn over het droog blijven in de boot.... niet dus. Flink sterke stroming, hoge golven en schuimend witte koppen. En daar moet je dan zo goed mogelijk doorheen knallen. Kortom, spectaculair.

 

's Nachts hebben we in een resort geslapen wat volgens mij over 2 weken niet meer te bereiken is aangezien de weg nu eigenlijk al te smal was voor de bus na de aardverschuivingen. Maar ach, we wilden avontuur, dan krijg je ook avontuur. Vooral geweldig waren de douches daar! Je staat op een platformpje met wat schotjes er omheen maar onder een heerlijke hete douche terwijl je naar de bergtoppen kan turen.

 

De tweede dag was nog een beetje heftiger. Dat was mooi want we waren inmiddels toch al ervaren rafters! De kant waar Michiel en ik zaten was natuurlijk het sterkst. Het lag dan ook niet aan ons dat we soms de rapids wat schuin namen. Vooral niet die ene keer dat de boot ineens verticaal stond en de helft van de rafters geloosd werd. En ja, daar hoorden wij alletwee bij. Toch fijn dat die kajakkers er zijn. Ook erg grappig was het toen de guide, die achterin de raft zit, gelanceerd werd tot in de punt. Hij kon er gelukkig zelf ook om lachen. Tijdens de lunch nog een keertje gedoucht onder een waterval voor we het laatste rustige stuk van de rivier afgleden. De terugreis met de bus duurde iets langer omdat er een extra militaire controlepost langs de weg was. Die nacht hadden Maoïsten (hoewel iedereen die wat flikt zich volgens mij zo noemt, krijgt tenminste iemand anders de schuld) geprobeerd de weg op te blazen maar gelukkig zonder succes. Het aardige van het leger is dan weer dat toeristen en vrouwen mogen voordringen en snel verder kunnen. Als ik terrorist was zou ik dus alleen nog vrouwen inhuren maar dat komt kennelijk niet in de gedachten van de militairen op.

 

Vandaag hebben we de burning ghats van Kathmandu gezien. Dit gebeurt hier aan de heilige Bagmati rivier(tje) en een stuk rustiger dan in Varanasi, gemoedelijk bijna. Minder geschreeuw op de kade maar ook een simpelere ceremonie. Het blijft toch gek om een half gaar been af te zien breken die dan vervolgens weer de vlammen in wordt gegooid. De ghats liggen onderaan de Pashupatinath tempel, welke de belangrijkste Hindu tempel in Nepal is. Zelfs de koning gaat er even langs om Shiva om bescherming te vragen voor op zijn reizen. Dus ook voor ons geen zorgen meer over de reis naar Tibet. Het leukste daar waren eigenlijk nog de hordes apen. Niet alleen grappig om ze alle net gebrachte offers te zien jatten maar vooral om te zien dat ze erg graag zwemmen. Ze klommen continu langs een steile rotswand omhoog om er de meters hoge sprong te maken de rivier in! Dit alles onder luid geschreeuw en een flinke plons waarna ze nog wat metertjes onderwater maakten. Hierna begon het spel weer van voor af aan.

 

Hierna richting Bodnath waar zich hele andere taferelen afspelen. Rond de Bodnath Stupa, de grootste in Nepal, woont het grootste deel van de Nepalees Tibetanen in tientallen kloosters. Dus we konden al een beetje inkomen in de Tibetaanse sferen terwijl de monniken in rode kledij langs de gebedswieltjes liepen om de lucht te vullen met mantra's.

Morgenvroeg vertrekken we richting Tibet. We worden eerste 5 dagen in een jeep gepropt voordat we in Lhasa aankomen. Er werd ons wel vriendelijk verzocht om geen T-shirt met "free Tibet" erop aan te doen, dat zouden de chinezen misschien niet zo waarderen. Dus even geduld voor de volgende update, in de auto schrijft het zo lastig. Wie weet komt die wel uit Bangkok. Daar vliegen we direct na Tibet naartoe. Zoals eerder genoemd schijnt Pokhara toch wel erg nat te zijn in deze tijd van het jaar.

 

Verder naar Tibet.