Home Wie? Blog Foto’s Filmpjes Eerdere reizen Contact
Maleisië
4 september
Beste mensen,
Hier weer een update, ditmaal vanuit Kuching in Maleisisch Borneo.
Afgelopen zondag zijn we per propellervliegtuig vertrokken vanuit het eiland Ko Samui in Thailand, op weg naar Kuala Lumpur in Maleisië. Op het vliegveld in Kuala Lumpur aangekomen bleek dat we op een één of ander regionaal vliegveld waren geland, in plaats van op Kuala Lumpur International Airport. We hebben toen een taxi genomen naar het centrum van de stad, in de bruisende wijk Chinatown. Het eerste hotel waar we gingen kijken was niet veel soeps, met een rochelende chinees aan de balie en sombere kamers, maar daarna kwamen we bij het Swiss-inn hotel terecht dat uitstekend bleek te zijn. Het was al laat toen we aankwamen, dus we zijn nog even een hamburger gaan happen en zijn daarna gaan pitten, nadat we de slotkilometers van de Olympische marathon nog even hadden meegepikt.
De volgende morgen arriveerden Nico en Henriëtte, met wie we hadden afgesproken. Zij hebben 4 weken zomervakantie gepland in Maleisië. Nico en ik (Michiel) hebben eerder in Zuid-Amerika samen gereisd. Zoedoende hadden we afgesproken om de laatste paar weken gezamenlijk door te brengen. s’Middags zijn Nico en Henriëtte wat gaan pitten en zijn Marije en ik samen naar de Malaysian Tower gegaan, die je kunt beklimmen tot een hoogte van 280 meter. Gelukkig is er een lift. Vanuit deze toren, die trouwens de op drie na hoogste toren ter wereld is, heb je een prachtig uitzicht over de stad, beter dan vanuit de Petronas Towers die je slechts kunt beklimmen tot de verbindingsbrug die op 150 meter hoogte ligt. Daarna hebben we nog wat gewinkeld in een van de vele luxe shoppingmalls die deze zeer welvarende stad rijk is, en hebben we geluncht met sushi en guavesap. s' Avonds hebben we bij ons hotel gegeten en zijn we nog even met zijn allen door de avondmarkt van Chinatown gaan struinen, waar weer ongelofelijke hoeveelheden troep, gekopieerde DVD's en software, nagemaakte merkkleding, portefeuilles en parfums worden verkocht. Het is er wel erg gezellig, en afdingen is ook hier verplicht.
De volgende dag zijn we uiteraard de beroemde Petronas Towers gaan bezoeken. Dit zijn de hoogste gebouwen ter wereld, en na de toestanden in New York destijds de enige echte twin towers. Ze zijn ongeveer 450 meer hoog. Ook de speelfilm "Entrapment" met Sean Connery in de hoofdrol is hier voor een belangrijk deel opgenomen. Het is een indrukwekkend gebouw dat onder andere een zeer luxueus winkelcentrum in zich herbergt.
Omdat het die dag 31 augustus was vielen we met onze neus in de boter, zo werd ons verzekerd. Om 00:00 middernacht wordt in Maleisië namelijk de onafhankelijkheidsdag gevierd. Zodoende waren we 's avonds laat op het grote plein van de stad, samen met een paar honderdduizend andere belangstellenden. Er was een groot podium waar de lokale Frans Bauer liederen aan het zingen was en de plaatselijke Andre van Duin grappen en grollen aan het maken was. Omdat we het Maleis niet machtig zijn ging de lol toch een beetje aan ons voorbij, temeer daar er geen alcoholica geschonken werden. Om 00:00 uur was er dan een aardig vuurwerk en een kwartier later was het hele feest voorbij en ging iedereen naar bed. Tja.
Op 1 september vlogen we vanuit KL naar Kuching in Maleisisch Borneo. We willen graag wat wildlife zien en Borneo heeft dan toch meer te bieden dan het schiereiland. Maleisisch Borneo bestaat uit de redelijk autonome provincies Sarawak en Sabah. Kuching ligt in Sarawak en het autonome ervan blijkt onder andere uit het feit dat je opnieuw immigratiepapieren moet invullen en er opnieuw een grenscontrole is met een stempel in het paspoort. Ofschoon Kuching een zeer aangename stad is om te verpozen zijn we onmiddellijk per minibus en bootje doorgereisd naar Bako, waar zich een National Park bevindt. Bako is een van de zeer weinige plekken waar de Proboscis aap leeft, beter bekend als de neusaap. Neusapen zijn zeer lelijk, maar zijn ook zeer zeldzame dieren. Er zijn er nog enkele honderden. Borneo is de enige plek ter wereld waar ze voorkomen, en hun bestaan hier wordt ook bedreigt, omdat ze voor hun voedsel afhankelijk zijn van mangrovebomen die op hum beurt bedreigt worden doordat zand momenteel de plaats inneemt van modder en zodoende de wortels van de mangrovebomen verstikt raken. Dit is tenslotte weer het gevolg van baggerwerkzaamheden rond een haven verderop, waardoor er veranderingen in het stromingspatroon van het water zijn ontstaan die er voor zorgen dat dat zand nu in de mangrovebossen wordt afgezet.
In het park hadden we met zijn vieren een zespersoons houten bungalow met twee slaapkamers en een badkamer. Je kunt er ter plekke lekker eten en het is opnieuw spotgoedkoop. Voor 3 euro eet je er met zijn vieren. Het is er prachtig en we hebben daar wat wandelingen in de jungle gemaakt, ook een keer 's nachts onder leiding van een lokale gids. Inderdaad hebben we de neusapen een aantal malen gezien. Ik heb gepoogd wat foto's te maken maar ik weet nog niet of dat succesvol is geweest. Wat zeker wel is gelukt is het fotograferen van makaken. In het park sterft het van die apen en ze zijn werkelijk hondsbrutaal. Je moet alle deuren en ramen van de bungalow stijf dicht houden want ze plunderen de boel in een handomdraai. Zo zagen we hoe bij een bungalow aan de overkant de makaken een hor wisten te forceren, massaal naar binnen gingen en weer naar buiten kwamen met alles wat maar eetbaar was. Ook hebben ze 's ochtends vroeg bij Nico en Henriëtte ingebroken terwijl ze lagen te slapen. Zij zagen nog net hoe ze er vandoor gingen met als buit een pak stroopwafels. Ook lopen er rond de bungalows allemaal baardvarkens te knorren en te scharrelen. Ook deze beesten zijn oerlelijk, maar wel gezellig.
Vanmorgen hebben we het National Park Bako verlaten en zijn weer in Kuching aangekomen. Morgen gaan we deelnemen aan de jaarlijkse Sarawak Regatta. Roeiliefhebbers, zoek dat maar eens op op internet! De bedoeling is om overmorgen vanuit Kuching een driedaagse trip naar de Longhouses van de Iban tribes te maken, maar daar weten we morgen meer over. Tot zover derhalve, en wordt nog steeds vervolgd.
tenslotte: wat is de overeenkomst tussen een Riel, een Kip en een Ringgit?
5 september
Beste mensen,
Even een korte speciale update-editie, want er zijn grote successen te melden vanuit Maleisisch Borneo. We hadden al aangekondigd deel te nemen aan de traditionele en fameuze Sarawak regatta, en wat natuurlijk iedereen al dacht; wij zijn in de prijzen gevallen!
"Tjongejonge", hoor ik u nu denken. "Hoe doen ze dat toch"? Welnu, het volgende geschiedde. In een zeer internationaal en groot deelnemersveld zijn Marije en Henriëtte een crew uit Maleisië gaan versterken en Nico en ik (Michiel) werden als motor in een boot van allerlei pluimage gezet. Na een uiterst spannende en spectaculaire strijd over een baan van 1700 meter lengte kunnen we met bescheiden edoch gepaste trots mededelen dat wij Zilver en Brons hebben behaald!!!!
Dat ging vanzelfsprekend gepaard met allerlei huldebetuigingen. Zo moesten we op het ereschavot plaatsnemen waar ons door een notabel de medailles werden omgehangen. Daarna werd de wisseltrofee uitgereikt, werden er foto's gemaakt die morgen in krant gaan verschijnen (echt waar!). Vervolgens werden ons getuigschriften uitgereikt en tenslotte mochten we dan het welverdiende prijzengeld in ontvangst nemen (ook echt waar!). Tussendoor heb ik ook nog een radio-interview gegeven (echt!) waar ik mijn licht heb laten schijnen over het evenement en gezegd heb dat wij net terug waren uit Athene waar we deel hadden genomen aan de Olympische Spelen en daar ook een medaille hebben gewonnen, maar dat de Spelen toch niet in de schaduw kunnen staan van een evenement als de Sarawak Regatta.
Tot zover deze belangwekkende berichtgeving.
Zegt het voort!
14 september
Het is weer veel te lang geleden dat ik (Marije) een update heb geschreven, deels als gevolg van ons reisschema, deels door wat lokale onweersbuien. We moesten natuurlijk ook bijkomen van de roes van het dragonboat spektakel.
De maandag hierna zijn we vertrokken voor een 3-daagse trip naar de longhouses. We waren met 7 man; een Ierse, een Duitse, een goedgemutste Engelsman en wij vieren. Abba, de chauffeur, is eerst nog de ochtendkrant gaan kopen voor ons want... rara wie er met foto en al in stonden!? Het verhaal naast de foto was volgens Abba ook erg positief.
Halverwege de rit kreeg Michiel het verzoek om nog wat meer tegen Abba aan te kletsen want hij zat te knikkebollen achter het stuur. Hij bleef gelukkig wat meer tussen de witte strepen toen hij eenmaal met moppen vertellen begon.
Vlakbij het eindpunt wilde hij ons nog wat grappigs laten zien. Het bleek een keurig geasfalteerde weg te zijn die ineens "in the middle of nowhere" stopt. Jammer dat we op dat laatste stuk nog een lekke band kregen en het benodigde gereedschap er niet was om de band te verwisselen. Zo konden we wel nog even de benen strekken tijdens het wandeltochtje naar de boten. Na een korte tocht over de Skrang, een bruingekleurde, soms kolkende rivier tussen het steeds dichter wordend groen, was het eindpunt het longhouse waar Entalai de zorg over ons van Abba overnam.
Een longhouse is een groot houten bouwwerk op palen waarin zich zo'n 20 kamers aangesloten bevinden met ervoor een grote gemeenschappelijke ruimte. Hierin woont een hele gemeenschap, in de door ons bezochte longhouse 22 families met onderling nauwe familiebanden. Er staat een chief aan het hoofd van deze leefgroepen en taken zoals de verantwoording voor gezondheid en educatie worden verschillende leden toebedeeld. De dagelijkse lusten en lasten worden gezamenlijk beleefd. Geen belangrijk besluit kan binnen een familie blijven. Een voorbeeld is dat alle mensen in het longhouse waar we zaten in juli 2004 en masse bekeerd zijn tot het christendom. Dit was besloten om de jongeren meer kans te geven in de maatschappij, omdat kennelijk christenen uiteindelijk de meeste hogere functies bekleden in Borneo.
We konden wat rondstruinen rond het pand en Nico werd ingewijd in het waterpijp roken op de Iban wijze waarna de Nederlandse shag ook door menigeen is geprobeerd. Na het eten werd het tijd om de chief te ontmoeten en hem onze "geschenken" te geven, op verzoek met name koek en chocolade. Dit werd vervolgens keurig over de 22 families verdeeld.
Hierna was het tijd voor een traditionele dansvoorstelling maar volgens mij voelden de dansers zich nogal opgelaten door alle toeschouwers. Uiteraard hebben met name Nico en Michiel ze op uitnodiging laten zien dat zij er ook wat van kunnen. En met trots kan ik vermelden dat ik het zelfs op film heb vast gelegd, dus voor de liefhebber...
's Avonds hebben we kennis gemaakt met de Arak, gedestilleerde rijst wijn. Het is een heerlijk drankje met een alcohol percentage variërend van 20 tot 50%, dat weet je nooit zeker. Het hielp in ieder geval om wat beter te kunnen slapen in gemeenschappelijke ruimte onder de klamboe terwijl de honden om ons heen scharrelden. 's Ochtends werden we bijtijds gewekt door veel te veel hanen en hongerig knorrende varkens die onder het huis liepen. Na een stevig ontbijt begon de wandeling richting een tweede longhouse verder in het woud. Dit was de vorige woning van de families. Omdat deze te ver van de bewoonde wereld en daarmee de zorg en scholen lag, is de hele groep 20 jaar geleden verhuisd. De wandeling duurde wat langer dan nodig door het treuzelende, piepende, wat vreemde Ierse meisje maar dat mocht de pret niet drukken. We waren al gewaarschuwd voor bloedzuigers onderweg en net toen we dachten dat iedereen eraan was ontsnapt bleken de Engelsman en Nico er een te hebben. Het schenen kleintjes te zijn maar wat een ranzige beesten zeg!
Op de eindbestemming werd duidelijk dat de varkenskop die we al 2 dagen mee hadden toch echt als gerecht bij het late lunch/diner werd opgediend. Alles werd gekookt of gebakken in of op bamboe. Ook de bekers en lepels waren van bamboe gefabriceerd en als bord werd een bananenblad gebruikt. Het was heerlijk! Zelfs de krokant geroosterde varkensoren. De tweede avond kwam de Arak ook weer tevoorschijn, dit keer twee flessen, afgewisseld met whisky. Het gevolg hiervan was een prachtig samenzang van Engelse, Duitse en Nederlandse liederen tot diep in de nacht.
De laatste dag bestond uit terug lopen naar de eerst bezochte longhouse en een heerlijk frisse duik in de inmiddels wat tot rust gekomen Skrang. Niet dat we daarna frisser roken maar wat maakt het uit.
Terug in Kuching hebben we allemaal eerst genoten van een lange warme douche. We hadden de smaak van de alcohol te pakken en zijn na het eten beland in een kroeg waar het bier per liter werd geschonken en de gin-tonic vanwege ladies night gratis was. Paul, de Engelsman en Dorotee waren ook mee en het werd weer een zeer geslaagde avond. Niet in de laatste plaats omdat Henriëtte en ik de mannen weer versloegen tijdens een wedstrijdje, ditmaal aan de pooltafel.
Donderdagochtend was het wat moeilijk opstaan maar met een leuk doel voor ogen, Semenggoh Wildlife Rehabilitation Centre. Hier worden illegaal gehouden orang utans vanuit heel Borneo naartoe gebracht om ze weer in het wild te kunnen uitzetten. We waren van plan om daar wat verder te slapen maar niemand die daar meer aan dacht toen we gelijk bij binnenkomst al 5 orang utans zagen zitten in de bomen. Wij waren er rond het middaguur terwijl de meute pas om 3 uur komt om het voeren te kunnen zien en we hebben dus uren alleen met de rangers kunnen genieten van deze prachtige dieren. Er was een vrouwtje met een 3 maanden oud jong bij zich, 2 "pubers" die continu verstrengeld met elkaar door de gewassen klommen en hun moeder. We hebben de 2 oudere vrouwtjes van HEEL dichtbij kunnen bewonderen want ze roken al snel de roti, een soort pannenkoek, die ik als ontbijt mee had. Ik zag al taferelen zoals in Bako met de brutale makaken en was bang dat ze er met mijn tas vandoor zouden gaan. En tegen een orang utan van 50 kilo begin je toch minder dan tegen een makaak. Maar niets was minder waar en we mochten de 2 dames zelfs uit de hand voeren. De kleintjes waren verontwaardigd dat ze niets kregen (het is niet goed voor ze en ze durfden niet te dicht bij de 2 oudere apen te komen) en plasten vanuit de bomen expres richting de ranger. We zijn wel nog even een gebouw ingevlucht toen mams met baby twijfelde of het eten wel echt op was. De blikjes automaat en de prullenbak werden ook aan een grondige inspectie onderworpen. Alsof dat nog niet genoeg was, kwam Ricky, het dominante mannetje van de groep aangeslingerd. Hij was net een aantal maanden weg gebleven maar is nu terug gekeerd met een zwanger vrouwtje uit de jungle. Een groot succes voor het park dus. Een enorm beest van bijna 100 kilo en grote flappen aan weerszijde van zijn gezicht. Echt een machtig beest om te zien. Hij kwam even kijken of de keukendeur toevallig open stond voor een snelle hap. Tegen 3 uur kwamen er wat busjes toeristen kijken bij het voedingsplatform waar soms nog meer orang utans naar terug komen maar daar bleef het bij een zevende exemplaar. Al met al echt een super geslaagde dag!
Vrijdag zou een dag van niets doen en uitrusten worden voor Michiel en mij. Nico, Henriëtte, Paul en Dorotee zouden naar een park aan de kust gaan. Dit park bleek 1 minuut voor vertrek vol te zitten en zo zaten we 3 uur later toch nog met z'n allen in het vliegtuig naar Kota Kinabalu. Geweldig dat dat hier allemaal zo snel te regelen valt. Je vliegt hier bijna zoals je in Nederland de trein pakt.
Zaterdag was vooral een dag van geregel om voor de laatste week nog wat dingen te plannen en het dutje voor het eten was ook niet ongewenst. Het eten van de avond ervoor was zo goed bevallen dat we naar dezelfde plek zijn terug gegaan, een plein vol tafeltjes met meerdere restaurants en stands er omheen. Met name het seafood werd hier aangeraden en er kwam dan ook een schaal vol garnalen op tafel te staan. Daarnaast twee schalen vol met iets dat ik nog nooit gegeten had, kikker. En niet zomaar een kikkerbilletje maar vijf enorme beesten die daarvoor nog in een teiltje rondsprongen. Ik moet zeggen, een beetje vreemd maar wel lekker.
Hoog op onze verlanglijst stond het afronden van de advanced diver course en dit was snel geregeld voor zondag op een half uurtje varen van het vaste land. We hebben hiervoor een duik tot ruim 28 meter gedaan en een navigatie duik. Ik moet eerlijk bekennen dat ik van het eerste te zwemmen vierkantje onder water een artistiek figuur heb gemaakt maar de tweede poging verliep een stuk beter. Mijn buddy was ook deze dag weer goed te herkennen. Dit keer geen gele maar een fluorescerend roze badmuts.
Als beloning voor het slagen zijn we die nacht met Nico en Henriëtte op Manukan Island blijven slapen, een van de vijf eilandjes van het Tunku Abdul Rahman National Park. We deelden daar een ontzettend luxe bungalow. Vanaf de veranda hebben we de naderende storm met prachtige wolkenpartijen, onweer en regen zitten aanschouwen.
's Ochtends was het weer stralend weer en hebben we de rest van de dag doorgebracht op het strand. Zo'n 10 meter van het strand ligt een koraalrif met honderden soorten tropische vissen dus met name de ruggetjes zijn bijgekleurd.
Gisteravond hebben we afscheid genomen van Nico en Henriëtte. Zij gaan vandaag richting Mt. Kinabalu om die morgen te gaan beklimmen en zullen hierna gaan duiken rond Sipadan Island. Wij hebben de bus richting Sandakan in het oosten van Sabah genomen. Van hieruit vertrekken we morgen voor een 3-daagse jungle trip naar de Kinabatangan rivier. Zaterdag verruilen we Maleisië alweer voor Singapore. Daar hebben we nog twee dagen te besteden en dan op naar Nederland.
De tijd gaat nu echt veel te snel!! Ik ga er nu nog gauw van genieten.
17 september
Beste mensen,
Het is met grote spijt dat ik moet vaststellen dat dit een van de laatste updates zal zijn. De tijd is echter om en het geld is op. Wij moeten weer aan het werk; centjes verdienen.
Meer dan 4 maanden hebben Marije en ik door Azië gereisd. Het is een geweldige reis geweest en we hebben ongelofelijk veel dingen gezien en gedaan. Steden als Delhi, Bangkok, Varanasi, Kuala Lumpur, Lhasa en Kathmandu zijn zijn dynamisch en de moeite waard om te vertoeven. We zagen mooie dingen, zoals de Taj Mahal, Ankor, de koraalriffen van Thailand, de oude koningsstad Bakhtapur in Nepal, Luang Prabang, de Tibetaanse wijk in Lhasa en de jungle van Borneo. Lelijke dingen zoals de smerigheid in India, de armoede in Cambodja, de lijken in de Ganges en de Killing fields in Cambodja. Prachtige natuur zoals de Tibetaanse hoogvlakte met de Everest, de nationale parken in Borneo, de ongereptheid van Laos en de tropische zee van de golf van Thailand. We hebben heerlijke dingen gegeten, zijn allerlei soorten mensen tegen gekomen, van gluiperige oplichters tot hartverwarmend aardig. Beesten, met name apen zijn we in alle soorten en maten tegengekomen, variërend van enge spinnen en kakkerlakken en ratten tot olifanten, neusapen, orang utangs, neushoornvogels, makaken, slangen en varanen van anderhalve meter. En dat is alleen nog maar wat we boven water zagen. Onder water zagen we de kleurrijke parrotfish, barracuda's, gepen, butterflyfish (die zijn hun hele leven met zijn tweetjes), grouper, stingray en nog tientallen andere soorten. Het vriendelijke geluid van de gekko's en tjiktjaks is zo alledaags dat ze je niet meer opvallen. We hebben opwindende dingen gedaan zoals jungletrekkings, scubaduiken, wildwaterraften en zeevissen. Vrijwel alle denkbare vervoersmiddelen hebben we gebruikt, variërend van de fietsriksja tot de tuktuk, de autoriksja, de tempo, de minibus, de songthaew, alle mogelijke bussen, treinen, zowel 's nachts als overdag, allerlei taxi's, vliegtuigen, met en zonder propeller, de fiets, de motor, de longtailboot, de speedboot, de catamaran, snelboten, de slowboat, vissersboten, ferry's en natuurlijk de dragonboat. Alleen de ezelskar en de helikopter ontbreken in het rijtje. Het leven in zuidoost Azië, met name Thailand en Maleisië, is relaxed en heerlijk. De mensen zijn prettig, het is goedkoop, schoon, alles is makkelijk te regelen, het klimaat is aangenaam, het eten is heerlijk en reizen is hier heel erg makkelijk. Er zijn hier prachtige dingen te zien en te doen. Ik hoop nog vaak hier terug te komen.
De afgelopen paar dagen hebben we nog wat leuke dingen gedaan. Nadat we in Kota Kinabalu afscheid hadden genomen van Nico en Henriëtte zijn we per bus naar de oostkust van Sabah gegaa, naar de stad Sandakan. Deze stad is de uitvalsbasis voor de jungle van de Kinabatanang rivier. Iedere wildlifeliefhebber zou hier naartoe moeten gaan want nergens in Borneo is meer wildlife te zien dan hier. We hadden een tour geboekt van twee dagen en twee nachten in een lodge aan de oevers van de rivier. Van daaruit zijn we met ervaren gidsen boottochten en wandelingen door de jungle gaan maken, met daarbij ook een nachtwandeling. Jammer was het dat we met een flinke groep waren, en Marije en ik zijn inmiddels niet meer de stereotiepe toerist. Wij doen de dingen graag wat anders en dan kan nu eenmaal niet in een strak geregelde tour. Hoe dan ook; de natuur is er prachtig. Opnieuw zagen we veel apen waaronder opnieuw de neusaap. Ook de hornbill ofwel neushoornvogel zagen we veelvuldig. Verder de nodige slangen, hagedissen en varanen en ook wat wilde zwijnen. Op de terugweg zijn we nog op bezoek geweest bij het bekendste Orang Utang Rehabilitation Centre ter wereld geweest; Sepilok. Dat was leuk, maar totaal anders dan het centrum in Sarawak, waar we zowat de enige bezoekers waren en wij zelf de dieren mochten voeren. In Sepilok sta je met enkele honderden te kijken naar het voederen. Echter in Sepilok zijn veel meer apen en bovendien was er een aardige videopresentatie over het buitengewoon zinvolle werk wat daar wordt verricht.
Nu zitten we dan weer in Sandakan. Het lijkt wel weer een beetje op India; het is hier erg warm, een multiculturele bevolking, hele vieze straten, rommelig, allerlei eettentjes en we zijn hier als blanken weer een bezienswaardigheid. Een verschil met India is dat de mensen hier zo vriendelijk zijn dat je er bijna wantrouwend van wordt. We hebben een chinees hotelletje met een DVD-speler op de kamer en ook een laptop met internetaansluiting en laundryservice. Dit alles voor het bedrag van 15 euro. Vanmiddag hebben we vies gegeten bij een chinees tentje en vanavond heerlijk bij een Indiaas tentje met lekkere roti en curry voor drie euro met zijn tweeën. Hier kun je nog eens wat centen stukslaan!
Morgenochtend vroeg vliegen we via Kota kinabalu naar Johor Bahru en vandaar nemen we de taxi of bus naar Singapore waar we nog twee dagen zullen verblijven. De allerlaatste update zal dus vanuit Nederland zijn.
Tenslotte; Marije en ik hebben afgesproken dat we opnieuw samen een reis zullen gaan maken, in Oceanië en ditmaal langer. Daarover later meer. Wordt nog een keer vervolgd...
22 september
Beste mensen,
De laatste dagen in Singapore stonden in het teken van winkelen, want in Singapore geldt het adagium : "shop 'till you drop". Met name Orchard Road is een aaneenschakeling van luxe shopping malls waar alle bekende merken en de laatste elektronische snufjes te koop zijn, vaak voor betere prijzen dan in Nederland. Derhalve zijn we toch maar overgegaan tot de aankoop van een nieuwe digitale camera, aangezien onze eigen camera het dus tot twee keer toe spontaan begeven had en wij de camera van mijn broer de laatste maanden in bruikleen hadden. Tevens heb ik (Michiel) van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn kledingarsenaal wat aan te vullen.
De laatste dag hebben we een bezoek gebracht aan de beroemde dierentuin van Singapore en, het moet gezegd worden, een prachtige dierentuin waar de beesten het erg goed hebben.
Dit is dan het allerlaatste stukje, want wij zijn zojuist in Nederland aangekomen. Het was een vlotte terugreis vanuit het warme Singapore. De Hollandse 14 graden met harde wind en regen vallen dan toch een tikje tegen. Overmorgen zullen we terug komen in Maastricht en dan moeten we toch maar weer de harde werkelijkheid van het dagelijkse werkende bestaan onder ogen zien.
Het was een prachtige reis en we zijn vast van plan om dit vaker te doen.
Wordt dus ooit nog een keer vervolgd...
